خبري درباره  يكي از مقامات وزارت ارشاد ذهنم را درگير خود كرد. ضریب نفوذ ۸۰ درصدی اینترنت در کشور، در حاليكه اين آمار بطور ميانگين در جهان 46 درصد است. بررسی ها نشان می دهد که به صورت میانگین ایرانیها ۵ تا ۹ ساعت در روز در شبکه های اجتماعی حضور دارند و میانگین این حضور در دنیا ۱۶ ساعت در ماه است. دليل اين همه حضور در فضايي كه انسان در آن نقاب " من خوب هستم " را دارد چيست؟

جميز هاليس ميگويد: استفاده بيش از حد از دنياي مجازي، همه راهكارهايي براي نيانديشيدن به خودمان و نرفتن به خلوتي است كه براي رشد به آن احتياج داريم. هر گاه كه گم شده ايم در زندگي روزمره و تكرارهاي بيهوده، يادمان باشد كه بيشتر از درگير شدن با تكرار، درگير مفاهيم عمقي زندگي خود شويم و "زندگي نزيسته اي" كه با اين تكنولوژي ها، به تعويق افتاده را بازيابيم و زندگي نزيسته را زندگي كنيم.

زيستن با عقده ها، ما را در سراشيبي فرار به جلو ميراند زيرا عقده ها معمار روياهاي ما ميشوند و در ابتدا رويا را حقيقي ميابيم، اما پس از رسيدن به هدف در ميابيم كه كمبودها ما را به سمت آن هدف هدايت كرده نه شوق و علاقه.  البته عقده ها هيشه بد نيستند و عقده هاي مثبت ميتوانند سازنده ياشند. فردي كه از كودكي در فقر بزرگ شده را در نظر بگيريد. در هر حال باتوجه به كمبودهاي كودكي،‌دچا عقده است. حالت اول، اگر او قسم بخورد كه وقتي بزرگ شد حق خود را از ديگران بگيرد و از همه موفق تر شود، دچار عقده منفي شده است. حالت دوم اين است كه بگويد اگر بزرگ شدم، به همه بچه هاي بي سرپرست كمك ميكنم و چندين مدرسه ميسازم. در هر دوصورت ما داراي عقده هايي كم و بيش هستيم، اما پرداختن به كدام جنبه مهم است.

كمي به ظاهر كارهايي كه ميكنيم توجه كنيم، كدام يك مربوط به عقده هاي منفي و كداميك به عقده هاي مثبت مربوط است؟ بايد دانست كه كداميك براي زندگي مفيد خواهد بود و" حال خوب " را به همراه خواهد داشت؟ يك راه تشخيص اينست كه در وضعيت زندگي فعلي راضي هستيم؟ آيا دستاوردهاي خود را مفيد و كافي ميدانيم؟ فردي كه از كمبودها برخاسته و با زير پا گذاشتن اطرافيان، به موفقيت هايي ميرسند و پس از مدتي ميبينند كه حال خوبي ندارند. اينجاست كه ميتوان فهميد كه چقدر عقده ها را زيست كرده ايم.

به هر ميزان كه از تكنولوژي هاي نوين و سرگرمي ها دور شويم، مطمئنا به زندگي نزديك تر خواهيم شد.